وزن‌گیری در دوران بارداری و الگوی مصرف گروه‌های غذایی در مادران باردار مراجعه کننده به بیمارستان‌های شمال و شرق تهران

مقدمه: با توجه به اهمیت تغذیه در دوران بارداری و نقش آن در سلامت نسل آینده و نیز چاقی به عنوان عامل خطرساز بیماری‌های غیرواگیر، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی افزایش وزن و الگوهای غذایی در مادران باردار انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش از نوع مقطعی و نمونه‌گیری به صورت سهمیه‌ای مبتنی بر هدف (265=تعداد) بود. داده‌ها به وسیله‌ی پرسش‌نامه‌ای شامل دو بخش آمارنگاری و یادآمد غذایی 24ساعته گردآوری شد. قد و وزن مادران اندازه‌گیری و برای محاسبه‌ی نمایه‌ی توده‌ی بدن (BMI)، وزن پیش از بارداری از پرونده‌ها استخراج شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با انجام آزمون‌های مجذور خی، آزمون تی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌ها: 57% نمونه‌های مورد بررسی دارای وزن طبیعی، 15% کم وزن، 16% دارای اضافه وزن و 12%چاق بودند. وزن‌گیری در گروه‌های دارای اضافه وزن و چاق بیش از مقدار توصیه شده بود (01/0P<). در مقایسه با مقدارهای توصیه شده برای زنان باردار در هرم راهنمای غذایی، گروه‌های نان و غلات و شیر و لبنیات کمتر و سبزی‌ها و  میوه‌ها، گوشت و جانشین‌های آن، چربی‌ها و شیرینی‌ها بیشتر از مقدارهای توصیه شده دریافت شد. مدل رگرسیون نشان داد با بالا رفتن تعداد فرزندان زنده و هفته‌ی بارداری، وزن‌گیری مادر افزایش و با افزایش سن و BMI پیش از بارداری، کاهش می‌یابد. نتیجه‌گیری: پایش مداوم وزن، ارایه‌ی الگوی غذایی مناسب و آگاهی از میزان صحیح افزایش وزن از راهکارهای مهم در پیشگیری از عوارض بعدی چاقی پس از زایمان به ویژه در مادران مسن‌تر و دارای اضافه وزن است.